Tijdens de raadsvergadering van 19 november 2013 is een tussentijdse evaluatie van het armoedebeleid besproken en vastgesteld. Namens AB heeft Dirk Stoker het woord gevoerd. In zijn betoog heeft hij de raad opgeroepen na te denken over welke acties zij gaat ondernemen wanneer de steeds kleiner wordende budgetten onvoldoende blijken te zijn om de groeiende groep minima te kunnen bedienen. Hieronder treft u de letterlijke tekst die hij uitsprak aan.
Van de Gemeenteraad wordt gevraagd om een reactie te geven op de adviezen van de Cliëntenraad op de tussentijdse evaluatie armoedebeleid 2011-2015 en de daarin opgenomen beleidsvoorstellen over te nemen. Dat er vandaag de dag, in een van de rijkste landen ter wereld, nog een armoedebeleid nodig is, is eigenlijk een aanklacht tegen de huidige samenleving. Bij het woord armoede in Nederland wordt vaak gedacht aan de schrijnende toestanden die begin van de vorige eeuw nog in Nederland voorkwamen. Armoede anno nu betekent dat mensen met soms minder dan 50 euro per week huishoudgeld moeten rondkomen, dat alleenstaande moeders alles in het werk moeten stellen om hun kinderen mee te laten doen met hun rijkere klasgenootjes, ze het moeten doen met tweede hands kleren, of krijgertjes. Het ergste is als er geen sprake is van perspectief: geen kansen op ontplooiing en daardoor, nauwelijks of geen uitzicht op werk of verandering van de leefsituatie. Sociale uitsluiting, gekoppeld aan een toename van psychische klachten en verslaving, liggen dan op de loer. Dit leidt weer tot een hogere consumptie van gezondheidszorg wat weer hogere kosten met zich mee brengt. Elke euro die wordt uitgegeven aan armoedebestrijding is dus een investering in de kwaliteit van leven en zal de zorgconsumptie doen dalen. De adviezen van de cliëntenraad zijn inhoudelijk goed en lopen al vooruit op de ontwikkelingen die ons mogelijk nog te wachten staan. Er gaat ingezet worden op armoedebestrijding voor kinderen door het kindpakket, preventie en vroegsignalering bij mensen met schulden.
Wat betreft het ontwikkelen van een minimapas willen wij het volgende opmerken. Dit staat gepland voor de 2e helft van 2014. Kan dit niet sneller? Omdat de wet tegemoetkoming chronisch zieken en gehandicapten wordt afgeschaft, moet goed worden nagedacht over voldoende compensatie voor de ziektekosten die deze groep maakt. Dat geldt vooral voor mensen uit deze groep met een minimuminkomen. Bij de zojuist genoemde onderwerpen is ook van belang al vooruit te kijken en rekening te houden met de regelingen die per 2015 ingaan, zoals de invoering van de huishoudinkomenstoets en de afschaffing van de zorgtoeslag.
Het armoedebeleid is een complex dossier omdat er zo veel verandert de komende jaren. Het afschaffen van de ene maatregel moet weer worden gecompenseerd door een andere. En zo ontstaat een lappendeken van regelingen. De tussentijdse evaluatie Armoedebeleid heeft dit woud aan regelingen systematisch en in samenhang met elkaar beschreven. Zo ontstaat een consistent verhaal. Compliment voor de ambtenaren!
De simpele conclusie is dat er de komende jaren per saldo minder geld over blijft dat de gemeente kan inzetten voor armoedebestrijding. Dit terwijl het nu harder nodig is. De gemeente heeft door deze tussentijdse evaluatie laten zien dat het zijn nieuwe taak in het nemen van regie serieus neemt. Een goed armoedebeleid, beter zichtbaar voor de burger, betekent ook dat er een groter beroep op regelingen gedaan zal worden. De serieuze vraag van AB is ook of er gekeken kan worden of het budget voor armoedebestrijding niet een grotere plaats moet gaan innemen binnen de begroting van de gemeentefinanciën. Daar moet over nagedacht worden.
