Het zal de opmerkzame inwoners van Aalsmeer niet zijn ontgaan dat korenmolen De Leeuw afgelopen maand uitgebreid heeft gevierd dat zij 150 jaar geleden op zijn huidige locatie aan de Zijdstraat is opgericht. De lokale nieuwsbladen stonden er vol mee en ook de radio (Aalsmeer en RTVNH) hebben er uitgebreid aandacht aan besteed. Dus toen de vraag kwam om ook iets op de website van AB te publiceren zat ik toch even met de handen in het haar. Een volgende opsomming van alle activiteiten voegt tenslotte niets meer toe.
Natuurlijk kan ik verhalen van de prachtige en grappige momenten tijdens de maal-marathon van 150 uur. Geloof me, die zijn er geweest. Bijvoorbeeld de eerste draaimiddag. Om klokslag 12 uur hebben de burgemeester Jobke Vonk-Vedder en oud-burgemeester Joost Hoffscholte samen de vang gelicht. U heeft dat uit de verschillende media kunnen vernemen. Wat niet te lezen is geweest dat diezelfde middag, zo rond de klok van 15 uur twee oudere dames de molen ‘inscharrelden’ en uitgebreid rondkeken. Na ruim tien minuten hadden zij toch nog een vraag: “Waar is nu de burgemeester?” Nadat ik had uitgelegd dat zij na het lichten van de vang nog een kopje koffie had gedronken, maar daarna toch naar huis was gegaan, was de teleurstelling op hun gezicht te lezen. Met enige verbazing volgde toen aarzelend: “Oh…… is ze er niet de hele tijd bij?”. Zo hebben wij de nodige momenten mogen meemaken.
Toch wil ik juist mijn persoonlijke hoogtepunt met u delen. Nederland heeft ergens tussen de 800 en 900 actieve molenaars. Allemaal vrijwilligers. Dat betekent dat er ook tussen de 800 en 900 verschillende motivaties zijn om dit oude ambacht uit te oefenen. Er zijn molenaars die het gewoon prachtig vinden om met een eeuwen oude machine te werken. Anderen vinden hun motivatie in het behoud van ons cultureel erfgoed. Weer anderen vinden het heerlijk om op een duurzame manier een goudeerlijk product te maken. Ook ken ik molenaars die het gewoon lekker vinden om ergens in de polder helemaal alleen met de elementen te worstelen. Natuurlijk geldt voor allemaal een mix van redenen, maar doorgaans is er één specifiek punt wat boven de andere uitstijgt. Voor mij is dat het gevoel van continuïteit. Ik heb het al vaker gezegd en geschreven. Mijn moeder zag in de dertiger jaren van de vorige eeuw vanuit haar schoollokaal De Leeuw draaien en mijn dochter had zestig jaar later hetzelfde uitzicht. Ik vind dat een heerlijke gedachte.
Tijdens de viering van het 150 jaar bestaan was één van de publieke hoogtepunten het aanbrengen van de vlaggenlijnen tussen de wieken. Vier basisscholen hadden op zich genomen om lijnen met 34 blanco vlaggetjes te betekenen en te kleuren. Op vrijdagmiddag zijn deze lijnen, onder grote publieke belangstelling, tussen de wieken van de molen gespannen. Het plein voor de molen stond vol met kinderen, onderwijzers, ouders en grootouders. En tussen al die mensen stond……. mijn meester uit de 4e klas van de lagere school. Samen met zijn kleinkinderen. Het zal verder niemand zijn opgevallen, maar dat was mijn momentje!
Jop Kluis
fractieassistent
