Mijn buren bevinden zich achter een schutting van verduurzaamd hout. Geen probleem, ik ruik er niets van. Bij mooi weer dient het als doel voor de voetballende buurjongen. Geen probleem, geluid van buitenspelende kinderen en aanmoedigende of meespelende ouders ligt prettig in het gehoor. De buren zijn rijk, geen probleem, bijna geen ontkomen aan ook, op de Uiterweg. Maar deze buren geven geld uit aan zaken waar ik jaloers op kan zijn. Zo ligt hun dak vol met zonnepanelen en sinds kort staat er een 100% electrische auto naast de deur. Met een eigen oplaadpunt. En dat als vervanger van de Prius. Die heb ik toen al met applaus begroet, want deze verving de slurpende Chrysler. Mooi om te zien hoe sommige mensen zich weten te ontwikkelen. Trots zijn op je buren is een goed gevoel. En ik heb er veel en allemaal hebben ze iets waar ik trots op kan zijn. En dan maar hopen dat je ook een voorbeeld voor je buren kan zijn. Zo hoop ik stiekem dat de snelle skiboot het toch aflegt tegen mijn kano en dat er in het burenbotenhuis een kano komt of een fluisterbootje. Zo heb ik ook een aantal buurvrouwen die altijd op de fiets naar het werk gaan; zie ik toch liever dan de buurvrouw in haar cabrio. Hoewel ik ook schrik van de hoogbejaarde buurvrouw die mij gewoon inhaalt op haar fiets. Normaliter word ik alleen ingehaald door middelbare schooljongens, maar ik zal er aan moeten gaan wennen dat electrische fietsers mij makkelijk verslaan. Een groene buur, waar je een voorbeeld aan kan nemen; ik wens het een ieder!
Helma Persoon
