Ik val de laatste tijd van de ene in de andere verbazing. Aan het begin van deze regeringsperiode kwam het onzalige idee van PvdA minister Plasterk om 3 Provincies samen te smelten. Na enige schermutselingen en de onwil of tegenwerking van allerlei gemeenten en niet op de laatste plaats de Commissarissen van de Koning in de drie beoogde Provincies, heeft hij in alle wijsheid besloten om het plan voorlopig maar in de koelkast te plaatsen. Ik zou zeggen, zet het in de vriezer en laat het daar staan om er nooit meer uitgehaald te worden. Sinds zijn aantreden als minister van Binnenlandse Zaken gaat het overigens wel bergafwaarts met deze man. Daar waar hij als minister van OCW nog wel eens wat zinnigs zei en deed, is hij met het huidige ministerschap volledig de weg kwijt.
Tijdens de Prinsjesdag zien we plotseling een minister met een volle(?) baard die hem plotseling jaren ouder maakt. Ik denk dat ook zijn lieftallige echtgenote hem op dit fenomeen opmerkzaam heeft gemaakt, want al ras was de baard weer verdwenen. Inmiddels is hij ook weer een geziene gast in de diverse radio en TV programma’s alwaar hij zijn onbenullige manier van doen verder voor het voetlicht weet te brengen. Maar goed, het is altijd nog beter dan zijn partijgenoot Peter Rehwinkel, die in een vlaag van verstandsverbijstering zijn baan als Burgemeester van Groningen opzegt en vervolgens denkt dat hij op kosten van de gemeenschap een vrijwilligersbaan in Barcelona kan aanvaarden. Onze ex burgemeester Litjens, nu woordvoerder van de VVD, zei hierover ; “…Wij vinden dat als een politicus er zelf voor kiest weg te gaan, hij of zij geen recht op wachtgeld behoort te hebben”. Dat was natuurlijk tegen het zere PvdA been van Minister Plasterk, wat hij reageert als volgt; “Je kunt geen onderscheid maken tussen vrijwillig en gedwongen vertrek.” Dat zal wel een afspraak binnen de PvdA zijn; “Laten we elkaar vooral niet afvallen”.
Want ook de Utrechtse ex-wethouder Rinda den Besten (ook PvdA) wilde als buffertje tijdens de wisseling van baan, het luttele bedrag van 14.000 euro opstrijken. Na enige commotie heeft zij er van af gezien om dit gemeenschapsgeld te toucheren. Ook in Utrecht; de PvdA wethouder Harrie Bosch stapt uit eigen beweging op en krijgt 90.000 euro wachtgeld en een jaar de tijd om een andere baan te gaan zoeken.
Zijn er nog meer van dit soort excessen, hoor ik u denken? Nou ja, eigenlijk wel, heb je nog even?
Net na zijn installatie is Co Verdaas (PvdA) weer vertrokken als staatssecretaris. In een eerdere column heb ik daar al aandacht aan besteedt. Zijn declaratiegedrag was de oorzaak van zijn vroegtijdig vertrek. Nog een ander gevalletje van de geldverslindende PvdA partij. Ooit gehoord van Judith Merkies? Deze lieftallige PvdA politica vertegenwoordigd de PvdA ideologie binnen het Europese parlement, maar het partijbestuur heeft geoordeeld dat zij geen kandidaat-lijsttrekker mag worden bij de komende Europarlementverkiezingen. Reden hiervoor is een vermeend geschil over 84.000 euro onkostenvergoeding . Overigens heb ik begrepen dat mw. Merkies dit rechtens zal aanvechten. Maar aan het eind van het lied is het steeds duidelijker aan het worden. Er wordt door diverse PvdA politici niet zo nauw gekeken wanneer het om de financiën gaat. Tel daar bij op het meeregeren van deze club dan is het niet geheel verwonderlijk dat in de laatste peilingen van Maurice de Hond, de PvdA een vrije val naar beneden heeft gemaakt. Met in het achterhoofd de gemeenteraadverkiezingen op 17 november aanstaande in gedeelten van Friesland en in Alphen aan de Rijn zou het wel eens een dramatische vooruitblik voor de gemeenteraadverkiezingen volgende jaar maart kunnen zijn.
Intussen wordt in Den Haag wel beslist dat er meer taken naar de gemeenten gaan en dat het geld in de PvdA/VVD zakken blijft zitten.
Dick Kuin
November 2013
